1) Symbolizm – Stanisław Wyspiański, Wesele– wyrażanie niewyrażalnego, czemu służyło zastosowanie symboli, ich wieloznaczność pozwalała mówić o tych aspektach rzeczywistości, które pozostawały poza racjonalnym poznaniem, to, co było nieokreślone i nienazwane, stworzenie odpowiedniego klimatu, działanie za pomocą iluzji.
2) Impresjonizm – funkcjonował zarówno w malarstwie, jak i literaturze. Założeniem tego prądu było uchwycenie subiektywnych i chwilowych doznań autora, jego doświadczenia;
Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Melodia mgieł nocnych –nastrojowość, barwność i zmysłowość przedstawianego obrazu
Ludwik de Laveaux, Paryż w nocy –kontrastowe światłocienie, nietypowy kąt widzenia, zaburzona równowaga kompozycyjna
3) Franciszkanizm – Jan Kasprowicz, Księga ubogich – inspiracja postacią św. Franciszka z Asyżu, umiłowanie prostoty i przyrody, proste życie
4) Dekadentyzm – Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Koniec wieku XIX – postać wyobcowanego, nadwrażliwego artysty, przeczucie końca sztuki, nihilizm, symptomatyczny dla momentów schyłkowych.
W sztuce bardzo dużą rolę na przełomie XIX i XX wieku miała także secesja, wywodząc się z twórczości prerafaelitów i angielskiego Arts & Crafts, stanowiła opozycję dla akademizmu i impresjonizmu. Dążono do stworzenia syntetycznego stylu obejmującego wszystkie dziedziny sztuki z wyjątkowym podkreśleniem sztuki użytkowej.