Aby zapisać funkcje w postaci kanonicznej, trzeba określić jej wierzchołek – a dokładniej mówiąc współrzędne tego wierzchołka i skorzystanie ze wzoru
, gdzie p i q to odpowiednio współrzędne punktu wierzchołka. Drugim sposobem jest zauważenie, że podaną funkcję można zwinąć we wzór skróconego mnożenia, otrzymując ten sam efekt.
Wykres rysujemy, opierając się o znane nam współrzędne wierzchołka – odbicie wykresu funkcji
symetrycznie względem osi OX i przesunięcie jej dwie jednostki w prawo. Z wykresu odczytujemy zbiór wartości (przeciwdziedzinę, czyli obraz dziedziny).