Jakie czynniki zewnętrzne mają wpływ na proces fotosyntezy?

Światło – zależność między intensywnością fotosyntezy a natężeniem światła rośnie wprost proporcjonalnie, aż do osiągnięcia świetlnego punktu wysycenia, gdzie fotosynteza osiąga maksymalną intensywność. Nadmierne oświetlenie prowadzi do zahamowania fotosyntezy z uwagi na utlenianie chlorofilu.
Temperatura – optimum temperaturowe dla roślin strefy umiarkowanej wynosi 20−35°C. Rośliny w różnych strefach klimatycznych mają różne wymagania temperaturowe. Poniżej i powyżej pewnych wartości temperatur spada intensywność fotosyntezy, ponieważ wszystkie reakcje są katalizowane z udziałem białek enzymatycznych.
Stężenie CO2 – CO2 jest jednym z substratów potrzebnych w fazie ciemnej fotosyntezy. Enzym Rubisco, który asymiluje CO2 jest wydajniejszy przy jego wyższych stężeniach.
Woda – jest jednym z substratów wykorzystywanych w fazie jasnej fotosyntezy jako dawca elektronów i protonów. Zapewnia utrzymanie turgoru komórek mezofilu, a tym samym wpływa na otwieranie i zamykanie się aparatów szparkowych. Woda jest również źródłem tlenu, który jest uwalniany do atmosfery.
Sole mineralne – są potrzebne do syntezy chlorofilu, cytochromów i nukleotydów oraz wpływają na aktywność enzymów katalizujących reakcje fazy jasnej i ciemnej. Ich niedobór powoduje zmniejszenie intensywności fotosyntezy.

Rośliny tolerują różne ilości światła. Dlatego wyróżniamy rośliny światłolubne i cieniolubne. Rośliny światłolubne rosną przy dużym nasłonecznieniu i radzą sobie z niedoborem wody. Takie rośliny posiadają grube liście magazynujące wodę, np. agawa. Rośliny cieniolubne bardzo dobrze radzą sobie w warunkach słabego nasłonecznienia, dzięki większej zawartości chlorofilu w chloroplastach. Do takich roślin należą szczawik zajęczy czy przylaszczka pospolita.

Magnez jest potrzebny do syntezy chlorofilu, a żelazo do syntezy cytochromów. Z kolei potas, mangan i cynk są aktywatorami enzymów fotosyntetycznych.