Związki o budowie chiralnej są dla siebie lustrzanymi odbiciami.Niepożądane efekty stosowania mieszanin racemicznych leków o budowie chiralnej to fakt, że jeden z enancjomerów wykazuje właściwości terapeutyczne, podczas gdy drugi jest nieaktywny lub wręcz szkodliwy dla zdrowia.
Przykładem jest lek o nazwie Talidomid. Został on wprowadzony do użytku w Niemczech pod koniec lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku jako lek uspokajający, nasenny i zapobiegający złemu samopoczuciu kobiet w ciąży (nudności, wymioty). Talidomid występuje w postaci dwóch enancjomerów, z których tylko izomer o konfiguracji R wykazuje działanie lecznicze.
Natomiast izomer S upośledza rozwój płodu: powoduje ciężkie deformacje ciała, zwłaszcza kończyn. Początkowo Talidomid był sprzedawany w postaci mieszaniny racemicznej, zawierającej zarówno izomer R, jak i izomer S. W rezultacie w latach sześćdziesiątych w Niemczech urodziło się około 12 tysięcy silnie zdeformowanych dzieci, z których 4 tysiące zmarło przed ukończeniem pierwszego roku życia.