Cząsteczki nieustannie się poruszają i aby je zwolnić, należy wywrzeć na atom nacisk w przeciwnym kierunku. Długość fali światła lasera jest nieznacznie dłuższa niż długość fali, którą pochłania nieruchoma cząstka, o ile ta cząstka jest w spoczynku. W takim przypadku, gdy cząstka porusza się w kierunku źródła światła, widzi ona tę długość fali jako przesuniętą lub skompresowaną. Następnie pochłania foton tylko wtedy, gdy porusza się w kierunku źródła.
Cząsteczki nieustannie poruszają się, co oznacza, że posiadają pewien stopień kinetycznej energii. Aby je spowolnić lub zatrzymać, konieczne jest przeciwdziałanie temu ruchowi, co wymaga działania siły w przeciwnym kierunku. Jeśli cząstka jest w stanie spoczynku i pada na nią światło lasera o długości fali nieco dłuższej niż ta, którą pochłania nieruchoma cząstka, to widzi tę długość fali jako przesuniętą lub skompresowaną w kierunku źródła światła. W takiej sytuacji cząstka pochłania foton tylko wtedy, gdy porusza się w kierunku źródła, co pozwala na efektywne spowolnienie lub zatrzymanie ruchu cząstki.