Przedstawiciele Polskiego Państwa Podziemnego podejmowali walkę z okupantem na różne sposoby. Były to:
1. Działalność dywersyjna działającej w obrębie ZWZ organizacji „Wachlarz”: akcje na niemieckich szlakach komunikacyjnych przeciwko transportom jadącym na front.
2. Działalność Kedywu (oddziały AK powstałe z połączenia Związku Odwetu i „Wachlarza”): działania dywersyjne i sabotażowe, np.:
· niszczenie transportów kolejowych;
· uwalnianie więźniów;
· zdobywanie broni i amunicji.
Najsłynniejszym przykładem jest akcja pod Arsenałem (uwolnienie harcmistrza Jana Bytnara) oraz zamach na Franza Kutscherę – dowódcę SS.
3. Akcje likwidacyjne – wykonywanie wyroków śmierci na funkcjonariuszach niemieckiego aparatu bezpieczeństwa oraz na obywatelach polskich uznanych za zdrajców lub agentów.
4. Działania oddziałów partyzanckich AK, NOW i BCh – najważniejsze walki partyzanckie z Niemcami odbyły się w Lasach Janowskich i Puszczy Solskiej.
5. Inne formy oporu:
· wydawanie prasy konspiracyjnej;
· dezinformacja w postaci ulotek i gazetek w języku niemieckim z nieprawdziwymi wiadomościami.
6. Działalność wywiadu Polskiego Państwa Podziemnego, który zbierał informacje na temat niemieckiego przemysłu zbrojeniowego czy szlaków, którymi przemieszczały się wojska.
7. Działalność współpracującego z Polskim Państwem Podziemnym Związku Harcerstwa Polskiego (w czasie wojny jako Szare Szeregi i Hufce Polskie), np.:
· malowanie napisów na murach;
· rozprowadzanie ulotek;
· zastępowanie niemieckich flag polskimi.
Starsza młodzież działała w Grupach Szturmowych, które prowadziły działania dywersyjne i bojowe. Harcerki z organizacji o kryptonimie „Związek Koniczyn” (później „Bądź gotów”) m.in. zajmowały się tajnym nauczaniem, kolportażem ulotek, a później, w czasie powstania warszawskiego, pełniły funkcję sanitariuszek.
Polacy stawiali opór okupantom na różne sposoby. ZWZ wychodził z założenia, że na walkę zbrojną przyjdzie jeszcze czas – należało to zrobić, dopiero gdy wojska niemieckie będą słabe. Akcje zbrojne miały służyć tylko samoobronie społeczeństwa i ochronie struktur Polskiego Państwa Podziemnego.
Znacznie szerzej zakrojone były akcje sabotażowe i dywersyjne. Miały one na celu osłabienie okupanta i utrudnienie mu realizacji celów – germanizacji społeczeństwa i prowadzenia walk na wschodzie.