Najważniejsze etapy kampanii wrześniowej to:
Początek wojny:
● prowokacja gliwicka 31 sierpnia 1939 r. – upozorowany atak Polaków na niemiecką radiostację w Gliwicach, to wydarzenie miało być pretekstem do reakcji Niemców;
● początek wojny – 1 września o godzinie 4:45 niemiecki pancernik Schleswig-Holstein zaatakował polską placówkę wojskową na półwyspie Westerplatte w Gdańsku;
● obrona Poczty Polskiej w Gdańsku przez pracowników, zakończona podpaleniem budynku.
Okres walki granicznej:
● jednoczesny atak wojsk niemieckich z północy (z Pomorza Zachodniego i Prus Wschodnich) i południa (z Dolnego Śląska);
● siły polskie otoczone na Pomorzu Gdańskim, następnie przełamane pozycje obronne na styku Armii „Łódź” i „Kraków”;
● zwycięska dla Polski bitwa pod Mokrą;
● rozbicie polskiej obrony przez Niemców i skierowanie się wojsk w kierunku Warszawy;
● 3 września – wypowiedzenie wojny Niemcom przez Anglię i Francję, ale bez działań ofensywnych.
Wycofywanie się polskiej armii:
● przejście wojsk polskich na nowe pozycje obronne, za Wisłę i San;
● „polskie Termopile” – bitwa w rejonie Wizny nad Narwią 7–9 września 1939 r. – wojska pod dowództwem kapitana Władysława Raginisa przez 3 dni powstrzymywały armię niemiecką, co pozwoliło na zorganizowanie obrony stolicy;
● decyzja marszałka Rydza-Śmigłego o wycofaniu się na przedmoście rumuńskie, na południowy wschód Polski;
● bitwa nad Bzurą – 9–22 września 1939 r., zakończona ostatecznie klęską Polaków.
Napad wojsk ZSRR na Polskę – 17 września 1939 r.:
● przekroczenie granicy przez wojska radzieckie i jednoczesne odczytanie polskiemu ambasadorowi w Moskwie noty stwierdzającej, że państwo polskie przestało istnieć;
● punktowy opór wojsk polskich – nad Bzurą, we Lwowie, w Wilnie, na Helu i w rejonie Oksywia (Gdyni);
● ewakuacja prezydenta Ignacego Mościckiego, premiera Felicjana Sławoj-Składkowskiego, Naczelnego Wodza Edwarda Rydza-Śmigłego do Rumunii;
● kapitulacja kolejnych miast i zajęcie przez ZSRR polskich terenów na wschód od Bugu.
Zakończenie kampanii wrześniowej:
● walki z Niemcami w okolicach Tomaszowa Lubelskiego (do 26 września), Warszawie (do 28 września), Twierdzy Modlin (do 29 września), na Helu (do 2 października);
● ostatnia bitwa w kampanii wrześniowej pod Kockiem – 2–5 października 1939 r., SGO „Polesie” zadała ciężkie straty niemieckiej dywizji zmotoryzowanej;
● decyzja generała Kleeberga o kapitulacji – 5 października 1939 r.;
● podział ziem polskich między ZSRR a Niemcy – linia podziału wyznaczona na Bugu i Sanie.
Najważniejszymi bitwami we wrześniu 1939 roku były:
● obrona Westerplatte, symbol bohaterstwa polskich żołnierzy;
● bitwa graniczna, trwająca do 3 września, przegrana przez Polskę;
● bitwa pod Mokrą na granicy z niemiecką częścią Śląska;
● bitwa w rejonie Wizny nad Narwią, gdzie wojskom polskim przez 3 dni udawało się zatrzymać niemiecką dywizję pancerną;
● bitwa nad Bzurą (pod Kutnem), największa bitwa kampanii wrześniowej, stoczona w dniach 9-20 września 1939 r.;
● obrona Wilna przed wojskami ZSRR przez polską młodzież;
● bitwa pod Kockiem – ostatnia w kampanii wrześniowej.
Kampania wrześniowa to okres obejmujący czas od 1 września 1939 – początku działań wojennych, do 5 października 1939 – kapitulacji Polski. Najważniejszymi wydarzeniami w tym czasie były bitwy, podczas których polskie wojska stawiały opór wojskom niemieckim. Pozwoliło to na opóźnienie marszu Niemców w głąb Polski. Większość z bitew została przez Polskę przegrana, ale część miała znaczenie symboliczne.
Drugim momentem przełomowym w kampanii wrześniowej była agresja wojsk ZSRR na Polskę. Obrona Polaków była w tym przypadku ograniczona, bo większość wojsk znajdowała się na froncie niemieckim. W wyniku najważniejszych wydarzeń we wrześniu 1939 r. nastąpiła kapitulacja Polski i podział kraju pomiędzy ZSRR a Niemcy.