a) bogata metaforyka – „Wpłynąłem na suchego przestwór oceanu”; „śród kwiatów powodzi”,
b) przekazanie emocji podmiotu lirycznego w tekście – wyrażenie tęsknoty za ojczyzną, podkreślenie samotności: „Patrzę w niebo, gwiazd szukam”; „.jak cicho!”; „Jedźmy, nikt nie woła”,
c) nagromadzenie środków literackich: wykrzyknienie („jak cicho!”), epitety („suchego oceanu”; „koralowe ostrowy”), apostrofa („Jedźmy, nikt nie woła”), porównanie („jak łódka brodzi”),
d) styl odzwierciedla pełnię talentu i kunsztu autora – przykładem jest cały sonet, jedno z najlepszych dzieł Mickiewicza.
Styl artystyczny to styl języka najbardziej charakterystyczny dla fikcyjnych gatunków epiki oraz dla liryki i dramatu. Dominuje w nim funkcja estetyczna języka. Cechuje się on nasyceniem środkami stylistycznymi, specyficzną składnią, stosowaniem zabaw literackich etc.