W tym zadaniu musisz wybrać pomiędzy poważnym podejściem do tematu, a istnieniem ironii w obrębie utworu Szymborskiej, w tym celu musisz przywołać konkretne cytaty z tekstu.
W utworze wybrzmiewa ironia, która tłumaczy mechanizmy zachodzące pomiędzy światem przyrody a światem człowieka. Natura nie poddaje się bowiem ograniczeniom, narzuconym przez ludzi. Świadczą o tym fragmenty: „Niechby to nawet był wróbel – a już ma ogon ościenny, choć dzióbek jeszcze tutejszy. W dodatku – ależ się wierci!”, „poprzestanę na mrówce, która pomiędzy lewym a prawym butem strażnika[…]”. W tych zdaniach czuć ironię i pewną dawkę komizmu.
Ironia to szyderstwo lub drwienie, które jest sensem niedosłownym w utworach, a które autor stosuje umyślnie, by za jego pomocą przedstawić jakiś istotny temat.
Ćwiczenie 1.
45