Zabiegi narracyjne służące charakterystyce Izabeli:
– mowa pozornie zależna – zatarcie granicy między narratorem a bohaterem;
– konwencja marzenia sennego – sens metaforyczny, ujawnienie tłumionych obaw i stosunku do Wokulskiego.
Mowa pozornie zależna to wypowiedz, w której wewnętrzny monolog postaci zostaje wchłonięty przez narrację. Narrator przyjmuje punkt widzenia bohatera, jednak przedstawiane rozterki bohatera zachowują indywidualny charakter. W ten sposób narrator może przybliżyć bohatera czytelnikowi, oddając jego uczucia, przeżycia, myśli oraz rozterki wewnętrzne. Przykład z omawianego fragmentu: „I to ma być wspólnik jej ojca?... Do czego ten wspólnik?... Skąd jej ojcu przyszło do głowy zawiązywać jakieś towarzystwa handlowe, tworzyć jakieś rozległe plany, o których nigdy dawniej nie marzył?... Chce przy pomocy mieszczaństwa wysunąć się na czoło arystokracji; chce zostać wybranym do rady miejskiej, której nie było i nie ma?...”
Konwencja marzenia sennego (oniryzm) polega na zaprezentowaniu rzeczywistości w postaci marzenia sennego. Pozwala na zerwanie z zasadami przyczynowo–skutkowymi oraz wprowadzenie sensów metaforycznych. W przypadku omawianego fragmentu służy zobrazowaniu tłumionych obaw Izabeli oraz jej stosunku do Wokulskiego.