Ocena Paryża przez Wokulskiego:
– początkowe odurzenie miastem;
– odczuwanie wewnętrznego niepokoju;
– znużenie miastem;
– poznawanie codziennego oblicza miasta;
– odkrycie pozornego chaosu miasta;
– podziw względem Paryża;
– dostrzeżenie logicznej struktury miasta;
– przemiana Wokulskiego, obudzenie nowych odczuć.
Wokulski początkowo dostrzegał w Paryżu jedynie chaos. Dopiero z czasem zrozumiał, że jest on jednak pozorny, a za nim kryje się spójna logika. To odkrycie pomogło mu lepiej zrozumieć samego siebie, obudziło w nim nowe odczucia. Paryż zaczął wzbudzać w nim podziw.