Zdanie Szumana o arystokracji:
– rozrzutna;
– egoistyczna;
– skupiona na nieistotnych kwestiach;
– ma wąską perspektywę;
– nie dostrzega zachodzących zmian.
Przyczyny nieumiejętnego gospodarowania pieniędzmi przez Polaków według Szumana:
– brak zdecydowanego działania;
– kierowanie się marzeniami i złudzeniami;
– tracenie rozsądku i zaniedbywanie finansów przez fascynację kobietami.
Szuman zarzuca arystokracji rozrzutność i skupienie na sobie. Trwonią majątek poprzednich pokoleń, sami go nie pomnażając. Nie zajmują się pracą, tylko nieistotnymi kwestiami: „Weź pan księcia, co on robi? Wzdycha nad tym »nieszczęśliwym krajem«, i tyle. A pan baron Krzeszowski? Myśli, ażeby wydobyć pieniądze od żony. A baron Dalski? Usycha ze strachu, ażeby go nie zdradziła żona. Pan Maruszewicz poluje na pożyczki, a gdzie nie może pożyczyć, tam wykpiwa; zaś pan Starski siedzi przy dogorywającej babce, ażeby podsunąć jej do podpisania testament ułożony według jego myśli”.
Nieumiejętność gospodarowania pieniędzmi przez Polaków Szuman dostrzega w ich braki zdecydowanego działania. W swoim życiu kierują się marzeniami i złudzeniami: „Najmądrzejszy z nich, Ochocki, zamiast wyzyskać lampy elektryczne swego systemu, myśli o machinach latających. Ba!... zdaje mi się, że od kilku dni radzi o nich z Wokulskim. Zawsze znajdzie swój swego: marzyciel marzyciela…”. Szuman zarzuca także Polakom brak rozsądku oraz zaniedbywanie finansów przez fascynację nieodpowiednimi kobietami: „Wokulski za dziesięć lat mógłby być milionerem i potęgą w tym kraju, ale ponieważ związał losy swoje z panną Łęcką, więc sprzedał sklep doskonale procentujący, rzuci spółkę, wcale nie gorszą od sklepu, a potem strwoni majątek”.