Stosunek narratora do świata, który przedstawia:
– ponura atmosfera przestrzeni sklepu;
– negatywny stosunek do kar Mincla;
– niezrozumienie dwoistości natury Mincla;
– monotonia życia Rzeckiego.
Stosunek narratora do świata przedstawionego jest przedstawiony w subtelny sposób. Przedstawia wnętrze sklepu jako ponurą przestrzeń: „Wnętrze sklepu wyglądało jak duża piwnica, której końca nigdy nie mogłem dojrzeć z powodu ciemności”. Negatywnie ocenia kary stosowane przez Mincla względem pracowników: „[…] co mi się najmniej podobało, za rozmaite przestępstwa karcił nas jedną z pęka dyscyplin”. Nie rozumie także dwoistej natury Mincla, który jest jednocześnie pogodny i surowy: „Czasem szarpnął kozaka, a niekiedy z szybkością błyskawicy zdejmował dyscyplinę i ćwiknął nią którego ze swych synowców. Nader rzadko mogłem zrozumieć: o co mu chodzi? Synowcy bowiem niechętnie objaśniali mi przyczyny jego popędliwości”. Rzecki ocenia swoje życie jako monotonne: „W tym otoczeniu upłynęło mi osiem lat, z których każdy dzień był podobny do wszystkich innych dni […]”.