Obydwa utwory poruszają motyw śmierci i przemijania. Wskazują na marność ludzkiego losu. Obrazują życie doczesne jako rzecz ulotną, krótkotrwałą.
Przesłaniem „Ballady o wisielcach” jest apel do żyjących, by ci modlili się za dusze zmarłych, żeby te mogły dostąpić zbawienia.
W tekście „Ballady o paniach minionego czasu” autor wspomina słynące ze swojej urody niewiasty. Wszystkie te kobiety już nie żyją, ponieważ tak jak inni ludzie ulegają przemijaniu.