Całkowite wyeliminowanie sodu z diety jest niewskazane, ponieważ niedobór prowadzi do odwodnienia organizmu oraz do zaburzeń pracy serca.
Sód jest jednym z makroelementów niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Jego optymalne stężenie we krwi wynosi 136 – 145 mmol/l i odpowiada za prawidłową gospodarkę wodną i wyrównuje ciśnienie osmotyczne płynów ustrojowych, utrzymuje równowagę kwasowo-zasadową, a także wspomaga działanie układu nerwowego i mięśniowego (dotyczy to również mięśnia sercowego). Zbyt niski poziom sodu we krwi nazywany jest hiponatremią i może być spowodowany odwodnieniem organizmu, które objawia się suchością skóry i błon śluzowych, bólem i zawrotami głowy, sennością, utratą apetytu, a także zbyt niskim ciśnieniem krwi. Z kolei nadmiar sodu nazywany jest hipernatremią i towarzyszy mu zatrzymanie wody w organizmie, co prowadzi do zwężenia naczyń krwionośnych, a w konsekwencji do podwyższenia ciśniania krwi.