Aleksander jako wódz wyznawał inną filozofię zarządzania podbitymi ludami niż Persowie. Nie dążył on do asymilacji i wymazania kultury podbitych nacji, a do pokojowego współistnienia przenikających się wpływów społecznych i kulturowych. Sam fascynował się kulturą podbijanych przez siebie ziemi. Podejście to doprowadziło do powstania kultury hellenistycznej ze wszystkimi jej osiągnięciami.
Podbite przez Aleksandra ludy zachowywały tożsamość, jednak nieuniknione było zdominowanie lokalnych kultur i tradycji przez greckie. Podboje Aleksandra ukształtowały na wiele lat sytuację geopolityczną w basenie Morza Śródziemnego oraz na Bliskim Wschodzie.
Państwa hellenistyczne, chodź coraz mniejsze i pogrążone we wzajemnej rywalizacji o ziemie dawnego imperium, dominowały w rejonie Grecji, Azji Mniejszej i północnej Afryki przez ponad wiek, a hellenistyczne dziedzictwo przetrwało do naszych czasów (bardzo cenili je między innymi Rzymianie).
Imperium Perskie nigdy nie wróciło już do dawnej potęgi, choć w rejonie Azji Mniejszej zastąpiły je nowe siły (np. Imperium Partów). Podboje Aleksandra na zawsze zmieniły układ sił w basenie Morza Śródziemnego, a Grecy pokonali ostatecznie odwiecznego wroga – Persję. Ostatnie państwo hellenistyczne – Egipt – zniknął z mapy w 30 r. p.n.e. po podbiciu przez Rzymian.
Aleksander Wielki na zawsze zmienił oblicze świata antycznego, nie tylko greckiego. Jego podboje doprowadziły do powstania Imperium Macedońskiego oraz kultury hellenistycznej, którą po upadku Macedonii bardzo zainteresowali się Rzymianie. Podboje Aleksandra ukształtowały losy Bliskiego Wschodu i wielu obszarów w basenie Morza Śródziemnego.