Epoka hellenistyczna to okres między śmiercią Aleksandra w 323 r. p.n.e. a podbojem Egiptu (ostatniej monarchii hellenistycznej) przez Rzymian w 30 r. p.n.e. Okres ten należy ocenić jako raczej niespokojny, dominowały w nim wojny domowe na podbitych przez Aleksandra ziemiach oraz kolejne podziały pozostawionego przez niego Imperium.
Kultura hellenistyczna powstała w związku z mieszaniem się kultury wywodzącej się z klasycznej Grecji z kulturą Azji Mniejszej, głównie perskiej. Termin „kultura hellenistyczna” jest jednak niejednoznaczny, ponieważ nie wszystkie obszary podbite przez Aleksandra pozostawały pod równym wpływem greckiego świata.
Znamienne dla kultury hellenistycznej jest wzajemne przenikanie się wierzeń, praktyk społecznych, filozofii, nauk ścisłych i przede wszystkim sztuki między światem greckim a blisko i (w mniejszym stopniu) dalekowschodnim z dominującą rolą grecką. Kultura hellenistyczna wywarła też duży wpływ na Rzymian, którzy zaadaptowali wiele jej elementów po podboju Hellady.
Aleksander Wielki na zawsze zmienił oblicze świata antycznego, nie tylko greckiego. Jego podboje doprowadziły do powstania Imperium Macedońskiego oraz kultury hellenistycznej, którą po upadku Macedonii bardzo zainteresowali się Rzymianie. Epoka hellenistyczna trwała do 30 r. p.n.e. (podbój Egiptu przez Rzymian), jednak jej dziedzictwo przetrwało właściwie do dzisiaj.