Życie religijne spajało obywateli polis, a wierzenia były elementem wychowania i życia obywatelskiego. Kapłani byli wysokimi urzędnikami, a do obrzędów dopuszczano jedynie obywateli. Wywiązywanie się z religijnych obowiązków miało zapewnić polis przychylność bogów, dlatego leżało w interesie każdego obywatela i stanowiło wspólny wysiłek.
Dodatkowo tożsamość obywatelską kształtował fakt, że każde z poleis wybierało sobie bóstwo – opiekuna, o którego przychylność szczególnie zabiegano. Odróżniało to między sobą poszczególne społeczności i spajało we wspólnym życiu ich obywateli.
W greckich poleis życie społeczne, polityczne i religijne były ze sobą zespolone, a każdy z tych obszarów kształtował świadomość obywatelską mieszkańców miast – państw.