W latach 90., zwłaszcza pod koniec tej dekady, Polska doświadczała kryzysu gospodarczego. Bezrobocie, inflacja i niepewność ekonomiczna wpłynęły negatywnie na sytuację materialną wielu ludzi. W takich warunkach część społeczeństwa zatęskniła za stabilnością gospodarczą z okresu PRL. Wielu ludzi było niezadowolonych z efektów transformacji ustrojowej. Emocjonalne i ekonomiczne trudności wielu rodzin sprawiły, że część społeczeństwa szukała rozwiązań w polityce o charakterze socjalnym.
Wiele lat po transformacji ustrojowej, opozycja w Polsce była zróżnicowana, a jej jedność była często kwestionowana. Podziały na scenie politycznej sprawiły, że partie opozycyjne miały trudności w skutecznej konfrontacji z rządzącymi.