Po transformacji ustrojowej Polska musiała zmierzyć się z dziedzictwem PRL i okresu komunizmu. Kwestia lustracji stała się symbolem konieczności rozliczenia się z przeszłością, zwłaszcza w kontekście współpracy wielu osób z aparatem bezpieczeństwa PRL. Podział na zwolenników i przeciwników lustracji często wynikał z różnic ideologicznych. Zwolennicy uważali, że lustracja jest niezbędna do oczyszczenia życia publicznego ze współpracowników reżimu komunistycznego, podczas gdy przeciwnicy argumentowali, że to narusza zasady praworządności i wolności obywatelskich. Wprowadzenie lustracji budziło obawy o możliwość niesprawiedliwego oskarżania i szkalowania ludzi, którzy mogli być fałszywie oskarżeni o współpracę z SB.
Podziały w polskim społeczeństwie w sprawie lustracji miały długotrwałe konsekwencje, wpływając na atmosferę polityczną i społeczną. Decyzje dotyczące lustracji były zawsze ściśle związane z polityką.