Tworzenie się polskich oddziałów Andersa w ZSRR nie było proste. Sowieci nieustannie utrudniali ten proces. Do punktów poboru napływali ludzie pragnący obrony przed stalinizmem, z kolei Sowieci oferowali tylko zaopatrzenie dla wojska. Nie chciano również dostarczać sprzętu wojskowego. Stalin planował wysyłać na front małe nie dość wyszkolone polskie oddziały, czemu sprzeciwiał się gen. Anders, gdyż on domagał się czasu na szkolenie i zaopatrzenie. Wszystko to pogłębiało negatywne nastroje polsko-sowieckie.
W wyniku małej obrony Iranu i Iraku Brytyjczycy poprosili o przeniesienie tam polskich żołnierzy. W zamian odziały dostały zaopatrzenie i sprzęt wojskowy.
Taki zwrot akcji nie spotkał się ze sprzeciwem Stalina, ponieważ miał on swoje plany dotyczące formowania polskich sił zależnych tylko od Sowietów. Z kolei ważne dla aliantów bogate w ropę Irak i Iran potrzebowały ochrony.