Litwa do czasów międzywojennych miała aspiracje do odzyskania zabranej przez Polaków Wileńszczyzny. Niemcy po zajęciu Litwy wspierali konflikty polsko-litewskie, co prowadziło także do osłabienia pozycji ZSRR na Litwie. Podstawą polityki Litwy było skierowanie Wileńszczyzny w kierunku kultury i tożsamości litewskiej poprzez np. wypieranie polskiego języka z praktycznie wszystkich sfer życia na tamtych terenach.
Działania władz litewskich były często kontrowersyjne i wywoływały opór ze strony Polaków i innych grup etnicznych na tych terenach. Niemcy jednak wspierali litewską politykę lituanizacji, ponieważ służyła ich własnym celom okupacyjnym i była zgodna z ich polityką podziału i destabilizacji regionu na rzecz ich władzy.