Początkowo obóz powstał, by więzić osoby działające w podziemiu, inteligencję, harcerzy czy duchowieństwo. W 1941 r. zaczęto sprowadzać do Auschwitz Żydów, homoseksualistów, Romów i więźniów aspołecznych. Od 1942 r. obóz stał się głównym i największym obozem zagłady europejskiej ludności żydowskiej.
Więźniami aspołecznymi nazywano np. osoby cierpiące z powodu bezdomności, zajmujące się prostytucją czy chore psychiczne, których hitlerowcy uważali za oderwanych od zdrowego i cywilizowanego społeczeństwa.