Powstanie rozpoczęło się o godzinie 17:00 tzw. Godziną W 1 sierpnia 1944 r. Powstańcy z Armii Krajowej oraz innych organizacji oporu wypełnili ulice Warszawy, starając się zdobyć kontrolę nad miastem przed nadejściem Armii Czerwonej. Walki na samym początku nie były korzystne dla powstańców. Rozkazem Hitlera było zniszczenie Warszawy i walczących w niej powstańców.
5 sierpnia strona niemiecka przeprowadziła szturm na Woli i Ochocie, co doprowadziło w ciągu kilku dni do bestialskiej masakry wojsk hitlerowskich na ludności Warszawy, gdzie szacuje się od 40 do 50 tys. ofiar. Walki toczyły się głównie na ulicach i w kamienicach miasta, a powstańcy byli często zmuszeni bronić każdej kamienicy oddzielnie. Niemcy byli lepiej uzbrojeni.
Kiedy upadały kolejne części miasta, a taki niemieckie się nasilały, ludność Warszawy coraz bardziej przejawiała wrogość wobec powstańców. Mimo to duża część mieszkańców pomagała do końca oddziałom AK.
Do 2 września trwała obrana Starego Miasta, na którym toczyły się krwawe walki. Właśnie tam doszło do zniszczenia najważniejszych zabytków warszawskich dla polskiej kultury. Po upadku Starówki żołnierze musieli ewakuować się do samodzielnie walczących dzielnic: Żoliborza, Mokotowa i Śródmieścia. W połowie września pojawiła się nadzieja, gdyż Sowieci zajęli Warszawską Pragę.
Powstanie zakończyło się upadkiem, żadne z celów nie zostało spełnione. W walkach i po nich zniszczono 65% miasta, z kolei poległo od 130 do 150 tys. cywilów. Zdumiewającym faktem było to, iż tak wiele kobiet brało czynny udział w powstaniu, co bardzo dziwiło Niemców. Kobiety stanowiły 30% walczących.