Władze ZSRR nie popierały powstańców. Stalin miał swoje powody, aby nie chcieć niepodległego i silnego państwa polskiego w swoim sąsiedztwie, ponieważ obawiał się, że Polska mogłaby stanowić konkurencję lub być niezdolna do utrzymania komunistycznego reżimu. Radzieccy przywódcy nie tylko odmówili pomocy powstańcom, ale także utrudniali dostawy broni i zaopatrzenia do Warszawy, co znacząco przyczyniło się do klęski powstania. Działania ZSRR wobec powstania Warszawskiego doprowadziły do spadku zaufania do Sowietów wśród polskiego podziemia i społeczeństwa.
Priorytetem Aliantów było zakończenie wojny z Niemcami. Choć Stany Zjednoczone i Wielka Brytania wyraziły solidarność z polskimi powstańcami i potępiły represje niemieckie wobec cywilów, nie były w stanie dostarczyć znaczącego wsparcia w postaci broni, zaopatrzenia czy bombardowań niemieckich pozycji w Warszawie. Dla aliantów zachodnich kwestia wsparcia powstania Warszawskiego była skomplikowana, ze względu na ograniczone zasoby i trudności logistyczne związane z dostarczaniem pomocy do okupowanej Polski.
Postawa aliantów zachodnich i ZSRR wobec powstania Warszawskiego była silnie uwarunkowaną strategią wojenną i polityką. Polscy powstańcy zostali pozostawieni samym sobie i musieli walczyć z niemieckim okupantem bez znaczącego wsparcia z zewnątrz, co przyczyniło się do tragicznej klęski powstania i ogromnych strat wśród ludności cywilnej.