Władysław Broniewski po agresji III Rzeszy na Polskę w 1939 r. zgłosił się do wojska. 12 września trafił do Ośrodka Zapasowego 28 Dywizji Piechoty w Zbarażu, lecz przez atak ZSRR na Polskę nie zdążył stanąć do walki. Widział, jak Sowieci wkraczają do Lwowa. Do końca 1939 r. przebywał na terenach okupowanych przez ZSRR. 24 stycznia 1940 r. został zatrzymany przez NKWD w związku z prześladowanymi literatów i inteligencji. Najpierw umieszczono go w więźniu na Ukrainie, a po ataku Niemiec na ZSRR został wywieziony do Kazachstanu, gdzie został uwolniony dzięki układowi Sikorski–Majski. Następnie wstąpił do oddziałów polskich pod dowództwem gen Andersa w ZSRR i wraz z nimi emigrował do Iranu. Do Polski powrócił w 1945 r.
Władysław Broniewski – to polski poeta i tłumacz literacki, autor liryki patriotycznej i żołnierskie, rewolucyjnej oraz autobiograficznej. Był żołnierzem Legionów Polskich i uczestnikiem wojny polsko–bolszewickiej. Otrzymał Srebrny Order Virtuti Militari oraz Order Budowniczych Polski Ludowej. Był także świadkiem wielu zbrodni i postępowań ZSRR podczas II wojny światowej.