Katarzyna II przedstawiła ingerencje w sprawy polskie jako pomoc sąsiednich mocarstw w uporządkowaniu spraw politycznych w kraju, wpływ na elekcję zaś określiła jako doprowadzenie do zgody na rzecz najlepszego kandydata.
Rozbiory Polski stanowiły wydarzenie bez precedensu na europejskiej scenie politycznej – stąd wymagały uzasadnienia przez Prusy, Austrię i Rosję.