Katarzyna II sprzeciwiała się wprowadzeniu Kodeksu Zamojskiego w Rzeczypospolitej ze względu na korzyści dla państwa, jakie przyniosłaby kodyfikacja wszystkich praw w kraju, w którym panowała anarchia sądowa i chaos.
Odrzucony kodeks Zamojskiego stał się podstawą prac reformatorów w czasie Sejmu Wielkiego.