Wprowadzenie rozmowy pozwala rozwijać kolejne myśli. Są one na bieżąco potwierdzane (jedna ze stron głównie potakuje) i poszerzane o kolejne wątki. Dociekliwy uczeń zadaje pytania, a nauczyciel udziela na nie odpowiedzi. Przykładem jest fragment, w którym Glaukon podaje w wątpliwość to, że ludzie dostrzegaliby za życia chociaż cień prawdy, zmuszeni, by patrzeć w jeden punkt. Wówczas Sokrates wskazuje, że gdyby wszyscy zerkali na to samo, automatycznie uznaliby to za potwierdzoną prawdę.
Narratorem w utworze jest Sokrates, nauczyciel Platona. Rozmowę przeprowadza on z Glaukonem, swoim uczniem.