Panteon na Polu Marsowym – obiekt ufundowany przez cesarza Hadriana. Poświęcony był bóstwom planetarnym. Budowlę zaprojektował Apollodros, który niedługo później został najprawdopodobniej stracony, ponieważ skrytykował cesarski pomysł na wzniesienie świątyni Wenus i Romy.
Świątynia Wenus i Romy – największa spośród rzymskich świątyń, w dodatku poświęcona głównej patronce miasta. Aby ją wznieść, robotnicy musieli wcześniej przestawić w inne miejsce olbrzymią, ponad 30-metrową rzeźbę „Kolos Nerona”.
Curia Iulia – budynek przeznaczony na obrady senatu, zlokalizowany tuż przy Forum Romanum. Wnętrze było bogato wykończone za pomocą marmurów i mozaik. We wnętrzu stał ołtarz bogini zwycięstwa, Wiktorii.
Domus Augustana – pałac na Palatynie będący siedzibą cesarza. Aby go wybudować, zlikwidowano całe wzgórze, jedno z siedmiu stanowiących trzon Rzymu.
Starożytni Rzymianie byli politeistami, a zatem wyznawali wiarę w wielu bogów, co przełożyło się na mnogość różnorodnych świątyń stawianych w mieście na przestrzeni wieków. W związku ze zmianami ustroju wraz z upływem lat zmieniał się charakter instytucji państwowych oraz ich siedziby.