Osoba mówiąca przeciwstawia dobra materialne dobrom duchowym, do których należy życie w harmonii z otoczeniem i samym sobą.
To właśnie dobra duchowe stawiane są na pierwszym miejscu w hierarchii wartości podmiotu lirycznego. Dopiero po nich występują dobra materialne.
W utworze Horacy mówi o tym, że dobytek i dobra doczesne stają się bezużyteczne po śmierci. Dlatego też uważa on, że nie należy ich przesadnie gromadzić.