Przywoływanie śmierci ma na celu zwrócenie uwagi odbiorców na temat przemijania oraz nietrwałości natury człowieka.
„Nie wszystek umrę wiem że uniknie pogrzebu / cząstka” – poeta wie, że zostawia po sobie coś trwalszego niż on sam
„w godzinie klęski” – śmierć przedstawiono jako koniec człowieka
„na zgon skazany” – poeta wskazuje na nieuchronność śmierci
„dopóki starczy [...] czarnej nici trzech Parek” – życie ludzkie przedstawiono jako zjawisko mające określony koniec
„w oczach / bezlitosnego Orkusa” – kolejne podkreślenie nieuchronności śmierci
„wyrok na wieczne wygnanie” – śmierć utożsamiana z końcem pobytu człowieka na ziemi
„nie dowierzaj przyszłości” – śmierć wskazana jako rzecz przyszła, która na pewno nadejdzie
W utworach „Wybudowałem pomnik”, „Do Deliusza” oraz „Do Leukonoe” pojawia się motyw przemijania oraz śmierci.