Indywidualizacja językowa na przykładzie Mendla Gdańskiego – „Menel Gdański” Maria Konopnicka:
– wyróżnienie języka bohatera na tle innych postaci;
– wskazanie na pochodzenie żydowskie bohatera;
– słownictwo związane z kulturą żydowską, np. „Adonai”;
– powtórzenia słowa „nu”;
– niewłaściwe końcówki fleksyjne, np. „do lasa”.
Indywidualizacja językowa na przykładzie Izabeli Łęckiej – „Lalka” Bolesław Prus:
– wskazanie na przynależność do arystokracji;
– wtrącenia francuskie i angielskie;
– wyszukane słownictwo;
– słownictwo nacechowane emocjonalnie.
Indywidualizacja języka to stylizacja językowa, która używa archaizacji, dialektyzacji, stylizacji środowiskowej i języka potocznego. Występuje w dialogach i polega na stylizacji języka na konkretną epokę lub grupę społeczną w celu nadania wypowiedziom realizmu. Indywidualizacja języka wzbogaca utwór oraz pogłębia kreacje postaci.