Poeta jest pogodzony ze śmiercią, uważa umieranie za naturalną część życia. Śmierć i życie przeplatają się, widać to w następujących po sobie opisach: jest śmierć drzew, ale na innych drzewach pojawiają się świeże liście. Jest to przykład postawy franciszkańskiej, która wyraża się w pełnej zgodzie na świat, także na występującą w nim śmierć.
Pod koniec XIX wieku narastała fascynacja postacią św. Franciszka z Asyżu. Młodopolski franciszkanizm rozumiany jest według tego, co przedstawił Leopold Staff we wstępie do przekładu Kwiatków świętego Franciszka. Są to: emocjonalizm, sprzeciw wobec instytucjonalizacji, poczucie wolności, odrodzenie, zwrot do natury i prostego, ubogiego człowieka, pochwała istnienia. Św. Franciszek przedstawiany jest jako głosiciel radości i harmonii.