Przykłady obrazowania ekspresjonistycznego to:
– nagromadzenie ciemnych kolorów („Na ich purpurze osiadł posępny i siny”);
– nagromadzenie efektów świetlnych („Ogrom bytu błyskawic wszystkich nie pomieści,/ a Jego światłość złota /strzela nad pełnię, nad ogniste łuny/ błyskawicowych potoków…”);
– nazwanie dźwięków: jęki, chichot, płacz, syki, dyszenie, śmiech;
– nacechowanie emocjonalne w wykrzyknieniach i apostrofach skierowanych do Boga: „O Boże! Tyś naszą łaską i obroną!”, „o Boże miłosierny, zmiłuj się nad nami!”, w oskarżeniach: „Na mękę wieków patrzysz niewidzącym okiem i sądzisz!”, w powtórzeniu: „Ginę! ginę! ginę!”;
– użycie kontrastów: „Jasność jasności/ Zmrok zmroków / Łaska łask i gniewów Gniew”
– użycie oksymoronów: „Źródło zdrady! Kyrie elejson!”; „Przyczyno grzechu/ i zemsty, i rozpaczy szaleńczego śmiechu! Kyrie elejson!”;
– użycie hiperboli: „Straszny sędzia”; „Pańskich gniewów nieskończony dzień”.
Wykorzystane środki wyrazu służą wzmocnieniu odbioru, podkreśleniu wysokiego poziomu emocji, wyrażeniu wewnętrznego świata osoby mówiącej, podkreśleniu buntu, wyrażeniu nastroju niszczycielskiego pesymizmu.
Hymn Kasprowicza zaliczany jest do poetyki ekspresjonizmu, której język opiera się na poetyce krzyku, posługuje się mocnymi kolorami (np. czerwony, czarny, ostry żółty), dynamicznie zmieniającymi się obrazami, kontrastami, hiperbolami, wykrzyknieniami, słownictwem nacechowanym emocjonalnie.