Ewa ukazana jest jako kobieta, która przyciąga nieszczęścia, w jednym fragmencie wącha zabójcze kwiaty: „A Ewa jasnowłosa, matka gwiazd i ziemi, /upaja się ich wonią, schylona nad niemi”. Jest to bohaterka pełna sprzeczności, z jednej strony matka ziemi, z drugiej nazwana jest matką śmierci, która „pieści węża Grzechu”. Ponadto poeta opisał ją w sposób erotyczny, zmysłowy. Taki obraz zgodny jest z młodopolskim wyobrażeniem o femme fatale, kobiecie demonicznej, kobiecie–modliszce, uwodzącej mężczyzn i prowadzącej do zła.
Femme fatale – bardzo popularny motyw w Młodej Polsce, który został wykorzystany np. przez Władysława Stanisława Reymonta w Chłopach (postać Jagny). Kobieta była przedstawiana jako przyczyna nieszczęść w życiu mężczyzny.