W każdym z sonetów wyraźna jest czerwień róży. W kolejnych sonetach pojawiają się następujące kolory: w pierwszym – szare skały; w drugim – niebieskie niebo, szare skały, bladobłękitny, srebrny; w trzecim – czerwona poświata słońca; w czwartym – biel, seledyn. Kolory oddają wrażenie kolejnych pór dnia, na ich tle wybija się czerwona róża – symbol sił witalnych.
Jan Kasprowicz (1860–1926) jako dziecko obdarzony był głęboką wrażliwością, jego pierwsze spotkanie ze sztuką to był dźwięk kościelnych organów – jest to wydarzenie ważne dla kształtowania się jego poetyckiej wyobraźni. Zadebiutował w 1889 r. tomem Poezje. Ważne w jego dorobku są: hymny Ginącemu światu i Salve Regina, gdzie inspirował się ekspresjonizmem, hymny to świadectwo kryzysu wiary; zbiór poetycki Krzak dzikiej róży, który był zwrotem ku symbolizmowi i fascynacji tatrzańską przyrodą. W Księdze ubogich (1916) skupia się na prostym człowieku, co wynika z inspiracji franciszkanizmem – w życiu prywatnym w czasie wydania tomu Jan Kasprowicz zawiązuje szczęśliwie małżeństwo, osiąga spokój, godzi się z Bogiem i światem.