Motywy franciszkańskie ujawniają się w następujących fragmentach:
– „Druh mój, przecichy wiew”; „druh mój, burza”; „druh mój, słońce” – nazwanie elementów przyrody bratem;
– wyrażanie podziwu dla przyrody, np. „Rozmiłowała się ma dusza / W cichym szeleście drzew”.
Pod koniec XIX wieku narastała fascynacja postacią św. Franciszka z Asyżu. Młodopolski franciszkanizm rozumiany jest według tego, co przedstawił Leopold Staff we wstępie do przekładu Kwiatków świętego Franciszka. Są to: emocjonalizm, sprzeciw wobec instytucjonalizacji, poczucie wolności, odrodzenie, zwrot do natury i prostego, ubogiego człowieka, pochwała istnienia. Św. Franciszek przedstawiany jest jako głosiciel radości i harmonii.