Formy oporu, jakie stosowały organizacje konspiracyjne po wprowadzeniu stanu wojennego:
· protesty i strajki,
· organizacje konspiracyjne – np. Tymczasowa Komisja Koordynacyjna NSZZ „Solidarność”,
· czasopisma podziemnej „Solidarności”,
· konspiracyjne radio „Solidarność”,
· odmawianie występowania w rządowej telewizji,
· ulotki,
· napisy na murach,
· opuszczanie szeregów partii.
Protesty i strajki były brutalnie i krwawo tłumione przez wojsko i milicję. Jedną z najbardziej znanych zbrodni jest przerwanie strajku górników kopalni „Wujek” 16 grudnia 1981 r. Wtedy milicjanci zabili dziewięć osób. Strajki wygasły przez bezwzględność, z jaką były tłumione.