Wierzenia religijne na obszarze Mezopotamii były zróżnicowane, a badacze szacują, że mieszkańcy obszaru wyznawali około tysiąca różnych bóstw w różnych okresach istnienia państwowości w dorzeczu Eufratu i Tygrysu. Asyryjczycy i Babilończycy posiadali też swoją mitologię, kapłanów, oddawali się praktykom religijnym. Społeczeństwa cywilizacji mezopotamskich składały się z kapłanów, rządzącej arystokracji, ludzi wolnych i niewolników.
Poza klasą niewolników dopuszczano ruchliwość społeczną – można było awansować społecznie. Codzienne życie w dorzeczu Eufratu i Tygrysu opierało się najprawdopodobniej na pracy i uczestniczeniu w praktykach religijnych. Rzemieślnicy, rolnicy i urzędnicy oddawali się swoim zajęciom, a cykl życia wyznaczały pory mokra i sucha oraz wylewy rzek, które determinowały czas obsadzania pól i zbierania plonów.
W okresie prehistorycznym i antycznym Mezopotamię zamieszkiwało wiele różnych ludów, a niemal każdy z nich był wysoko rozwinięty i przyczynił się do rozwoju cywilizacji ludzkiej.