Epoka kamienia rozpoczęła się w momencie, w którym przodkowie człowieka zaczęli posługiwać się kamiennymi narzędziami. Miało to miejsce mniej więcej 2,5 mln lat temu. W trakcie epoki kamienia ludzie przeszli z koczowniczego w osiadły tryb życia. Rozwijało się rolnictwo i pojawiły się prymitywne formy żeglugi śródlądowej. Z czasem ludzie opanowywali coraz bardziej zaawansowane techniki obróbki kamienia.
Około 3400 r. p.n.e. na Bliskim Wschodzie człowiek opanował technikę wytwarzania brązu i posługiwania się nim. Narzędzia z brązu były wytrzymałe, nadawano im też różne kształty.
Około 1200 r. p.n.e., również na Bliskim Wschodzie, opanowano sztukę wytapiania i hartowania żelaza, surowca o wiele bardziej powszechnego w wydobyciu i łatwiejszego w obróbce od brązu uzyskiwanego z cyny i miedzi.
Epoki brązu i żelaza należą do czasów historycznych, podczas gdy długa epoka kamienia należy do czasów prehistorycznych.
Epoki kamienia, brązu i żelaza wyznaczają trzy etapy rozwoju człowieka hominidów w czasach prehistorycznych i wczesnohistorycznych. Epokę kamienia dzielimy dodatkowo na paleolit, mezolit i neolit.