Bitwa o Atlantyk trwała niemal całą II wojnę światową, a jej głównymi uczestnikami byli Wielka Brytania i Niemcy. Niemcy rozpoczęły tę bitwę w celu odcięcia Wielkiej Brytanii od dostaw morskich. Podczas zmagań o dominację na Oceanie Atlantydzkim toczono zarówno walki podwodne, jak i walki powietrzne. Na Atlantyku Niemcy posługiwali się U-bootami, za pomocą których atakowali statki handlowe.
Walki na Pacyfiku trwały od 1941 r. do 1945 r., a ich głównymi uczestnikami były Stany Zjednoczone i Japonia. Starcia na Oceanie Spokojnym były toczone przy pomocy lotniskowców wraz z towarzyszącymi im okrętami.
Zdobycie przewagi na morzach i oceanach decydowało o powodzeniu na wojnie, ponieważ poprzez oceany i morza transportowano surowce, które były potrzebne dla zaopatrzenia armii i prowadzenia wojny. Kraj, który zdobyłby przewagę militarną na morzach i oceanach, kontrolowałby wszystkie dostawy.
Wojna na Pacyfiku jest uznawana za jeden z największych morskich konfliktów zbrojnych w historii. Bitwa o Atlantyk stanowi natomiast jeden z najdłuższych morskich konfliktów zbrojnych.