Analizując dane zamieszczone w tabeli, można zauważyć, że liczba ludności Amsterdamu w XVII wieku wykazywała stały wzrost. W 1590 roku populacja wynosiła 41 362, a do 1690 roku wzrosła do 224 393. To oznacza, że w ciągu tego stulecia liczba mieszkańców miasta wzrosła ponad pięciokrotnie.
Jednak tempo wzrostu nie było stałe. Największy wzrost procentowy nastąpił między 1590 a 1600 rokiem, kiedy populacja wzrosła o 44%. Kolejny duży wzrost nastąpił między 1600 a 1610 rokiem, kiedy populacja wzrosła o 38,9%. Po 1610 roku tempo zaczęło spadać, choć nadal było dość wysokie. W latach 1610-1620 populacja wzrosła o 28,7%, a w latach 1620-1630 o 27,2%.
Po 1630 roku tempo wzrostu zaczęło spadać bardziej wyraźnie. W latach 1630-1640 populacja wzrosła o 19,9%, a w latach 1640-1650 o 8,9%. W latach 1650-1660 tempo to nieznacznie wzrosło do 9,0%, ale potem ponownie zaczęło spadać, osiągając 7,0% w latach 1660-1670, 6,3% w latach 1670-1680 i 2,4% w latach 1680-1690.
Wywnioskować można, że XVII wiek był okresem szybkiego wzrostu populacji Amsterdamu, choć tempo to zaczęło spadać w drugiej połowie stulecia. Ten wyż demograficzny był wynikiem czynników takich jak migracja, rozwój gospodarczy i poprawa warunków życia.
Zwiększająca się liczba ludności wymagała większej produkcji żywności i surowców naturalnych, co prowadziło do nadmiernego wykorzystywania gruntów rolnych, wycinania lasów i eksploatacji środowiska. Wiązało się to również z przeludnieniem, brakiem odpowiedniej infrastruktury, złymi warunki sanitarno-higienicznymi i rozprzestrzenianiem się chorób.