Arystoteles(384–322 p.n.e.) | · Opracował geocentryczny model wszechświata, w którym Ziemia jest umieszczona w centrum, a wszystkie ciała niebieskie krążą wokół niej. Uważał, że ruchy niebieskie są doskonałe i niezmienne.· Sformułował teorię czterech żywiołów (ziemia, woda, powietrze, ogień) i czterech sfery niebieskich (ziemska, wodna, powietrzna, ognista), które miały wpływ na ruchy ciał niebieskich. |
Ptolemeusz(ok. 90–168) | · Rozwinął geocentryczny model wszechświata Arystotelesa, znany jako system ptolemejski lub geocentryczny system Ptolemeusza.· Wprowadził pojęcie deferentów, epicykli i ekscentryków, które miały wyjaśniać obserwowane ruchy planet na tle sfery niebieskiej.· Opracował Almagest – kompleksowe dzieło astronomii, które zawierało opis geocentrycznego modelu wszechświata oraz obliczenia i tablice astronomiczne. |
Mikołaj Kopernik(1473–1543) | · Sformułował heliocentryczny model wszechświata, w którym to Słońce jest w centrum, a Ziemia i inne planety krążą wokół niego. Jego praca „De revolutionibus orbium coelestium” („O obrotach sfer niebieskich”) opisywała ten model i argumentowała za jego słusznością.· Zauważył, że ruchy planet można wyjaśnić w prostszy sposób, przyjmując, że Ziemia obraca się wokół własnej osi i porusza się po orbicie wokół Słońca. To stanowiło przełom w rozumieniu ruchów niebieskich i miało ogromny wpływ na rozwój nauki. |
Umieszczenie nazwisk Arystotelesa, Ptolemeusza i Kopernika na stronie tytułowej miało symboliczne znaczenie, pokazując, że Galileusz stanął wobec ich teorii i kontynuował dyskusję nad naturą wszechświata. Dzięki tym trzem postaciom Galileusz w swoim dziele uwypuklał zarówno znaczenie tradycji, jak i postępów naukowych, które miały wpływ na rozwój astronomii i kosmologii.
Praca Galileusza była napisana w formie dialogu między trzema postaciami: Salviatim (reprezentującym poglądy Galileusza), Sagredem (reprezentującym Arystotelesa) i Simpliciem (reprezentującym Ptolemeusza). Galileusz przedstawiał argumenty za teorią heliocentryczną, opartą na badaniach Kopernika, i konfrontował je z tradycyjnym geocentrycznym modelem wszechświata, reprezentowanym przez Arystotelesa i Ptolemeusza.