Deklaracja praw z 1688 roku była dokumentem, który formalnie kończył panowanie Jakuba II i zapoczątkowywał rządy Wilhelma III Orańskiego. Autorzy deklaracji skupili się na krytyce działań monarchy, które były sprzeczne z prawami i wolnościami obywateli. W dokumencie zwrócono uwagę na szereg aspektów rządów Jakuba II, które były niezgodne z prawem, jednak w tym kontekście najważniejszy był argument religijny. Wynikało to z faktu, że Wilhelm był protestantem, który mógł położyć kres królewskiej polityce przychylnej katolikom.
Wilhelm został opisany jako „chwalebne narzędzie wybawienia tego królestwa od papizmu i arbitralnej władzy”, co sugeruje, że jego interwencja była nie tylko uzasadniona, ale wręcz pożądana, aby przywrócić prawo i porządek w królestwie. Można to interpretować jako wyraz uznania dla jego umiejętności politycznych i wojskowych, a także jako wyraz nadziei, że jego rządy będą sprzyjały ochronie praw i wolności protestantów.
