Wyrobisz argumentował, że barokowa rzeźba hiszpańska cechowała się wyjątkowym podejściem do realizmu, które nie było praktykowane nigdzie indziej na świecie. Zdarzało się, że naturalizm był przesadzony, sprawiając wrażenie kiczu, ponieważ artyści używali bardzo nietypowych sposobów wykańczania swoich dzieł: prawdziwą skórę, włosy, suknie i stroje, repliki oczu, łzy z kryształów itd. Wszystko to miało sprawiać wrażenie, że posąg jest żywą osobą.
Barok to okres, który w Hiszpanii jest często nazywany Złotym Wiekiem. Okres ten, trwający od późnego XVI do początku XVIII wieku, charakteryzował się niezwykłym rozkwitem w literaturze, sztuce i muzyce.