W XVII w., mimo różnic narodowych i regionalnych, Europa doświadczała podobnych procesów historycznych, takich jak oświecenie, reformacja i kontrreformacja, które wpływały na kształtowanie wspólnej kultury. Wzajemne wpływy między różnymi regionami Europy były silne, a idee i trendy często przenikały przez granice. W XVII wieku widoczne było to na przykład w sztuce, gdzie style takie jak barok czy rokoko rozprzestrzeniały się po całym kontynencie.
Różnorodność kultury europejskiej wynikała z różnic regionalnych i narodowych. Każdy kraj w Europie miał swoje unikalne tradycje, języki, obyczaje i instytucje, które wpływały na kształtowanie kultury. Na przykład Włochy były silnie związane z renesansem i katolickim dziedzictwem Kościoła, podczas gdy kultura Anglii była kształtowana przez reformację i rozwój parlamentaryzmu.
Źródła zróżnicowania kultury europejskiej XVII wieku obejmowały różnice geograficzne, historyczne, społeczne i ekonomiczne. Na przykład północna Europa, zdominowana przez protestantyzm, rozwijała się inaczej niż południowa, gdzie dominował katolicyzm. Ważnym źródłem odmienności były również różnice polityczne, gdyż w tym czasie ten kontynent była mozaiką różnych form rządów, od monarchii absolutnych po republiki.
