Na północy kontynentu Anglia i Holandia zaczęły dominować w handlu morskim i kolonialnym. Było to możliwe dzięki innowacjom technologicznym w budowie statków, rozwinięciu sieci handlowych i wykorzystaniu zasobów kolonialnych. W Anglii rozwój gospodarczy był również napędzany przez początki rewolucji przemysłowej, z rosnącym znaczeniem manufaktur i mechanizacji produkcji.
W Europie Środkowej rozwój gospodarczy był hamowany przez ciągłe konflikty i wojny, takie jak wojna trzydziestoletnia. Mimo to niektóre obszary, takie jak Saksonia czy Brandenburgia, zdołały rozwijać się dzięki eksploatacji zasobów naturalnych oraz rozwijaniu manufaktur.
Na południu Europy Hiszpania i Portugalia korzystały z bogactwa płynącego z ich kolonii w Ameryce i Azji. Jednakże, nadmierne wydatki na wojny i luksusy dworskie, a także inflacja spowodowana napływem złota i srebra z Nowego Świata, doprowadziły do kryzysu gospodarczego.
W Europie Wschodniej rozwój gospodarczy był zróżnicowany. W niektórych regionach dominowała gospodarka folwarczno-pańszczyźniana, która opierała się na rolnictwie i eksporcie zboża. W innych regionach rozwijał się handel futrami i innymi surowcami naturalnymi.
