Najpomyślniejszym czasem dla rozwoju miast niderlandzkich były lata 1550-1650, które charakteryzowały się największą dynamiką przyrostu ludności.
Wielkie miasta, takie jak Paryż we Francji, Londyn w Wielkiej Brytanii i Amsterdam w Holandii, miały rozwiniętą infrastrukturę miejską, handlową i przemysłową. Dzięki temu stanowiły silne centra polityczne i kulturalne. Były to także regiony, które cieszyły się stabilnością polityczną i gospodarczą, co przyczyniło się do ich rozwoju.