Zaangażowanie Grotiusa w tę dyskusję było bezpośrednio związane z interesami jego ojczyzny. W XVI i XVII wieku Holandia była jednym z głównych graczy w międzynarodowym handlu morskim, a wolność żeglugi była kluczowa dla jej gospodarki. W tym czasie walczyła o wpływy w regionie świata kontrolowanym przez Portugalię, która atakowała holenderskie statki w przekonaniu o posiadaniu monopolu na żeglowanie po wodach azjatyckich. Grotius argumentował, że żadne państwo nie ma suwerennego prawa do morza, a jego prace miały wpływ na rozwój prawa międzynarodowego i zasady wolności mórz.
W XVI wieku rozwój handlu i odkrycia geograficzne miały ogromny wpływ na wzrost zamożności wielu państw europejskich. Dzięki nawiązaniu kontaktów handlowych z odległymi regionami, takimi jak Indie czy Ameryka, europejskie kraje zyskiwały dostęp do egzotycznych towarów, takich jak przyprawy, jedwab, czy metale szlachetne. Wpływ tej wymiany na rozwój gospodarki był tak duży, że okres ten nazwano „erą nowożytnego handlu”. Ten dynamiczny rozwój przyczynił się do transformacji społeczno-gospodarczej Europy i umocnił jej pozycję jako potęgi światowej.